In gesprek met Hassan Ghaznavi

Wie is Hassan Ghaznavi
Hassan Ghaznavi werd 32 jaar geleden in Nederland geboren als zoon van twee Pakistaanse ouders. Nadat hij in 2007 de opleiding tot tandartsassistent afrondde, studeerde hij hbo-mondzorgkunde aan de ACTA in Amsterdam. Sinds zijn afstuderen in 2011 werkt hij als zelfstandig mondhygiënist in Amsterdam, Leiden en Hilversum. Daarnaast is hij nog regelmatig als tandartsassistent actief.

Een willekeurige werkweek
“Mijn werkweek is van dinsdag tot en met zaterdag. Op dinsdag en vrijdag werk ik van 9 tot 5, op zaterdag van 9 tot 4 en op woensdag en donderdag begin ik ‘s middags en werk ik door tot acht uur ’s avonds. Ik merk dat zowel die twee avonddiensten als de zaterdagen een groot succes zijn. Mensen hoeven geen vrij van hun werk te nemen en ik merk dat de sfeer veel relaxter is dan op een doordeweekse dag.

Ik heb voor drie verschillende praktijken gekozen, omdat ik niet de persoon ben om 40 jaar lang in dezelfde praktijk te werken. Het leuke van drie praktijken is dat elke praktijk anders is. Het personeel is anders en de bevolkingsgroep is anders. In Amsterdam heb je bijvoorbeeld te maken met verschillende culturen. In Leiden valt het me op dat de mensen heel veel over de mondgezondheid weten en in Hilversum heb ik weer een groot aantal expats in de praktijk waar ik werk.”

Creatief beroep
“Ik wist al heel jong dat ik een opleiding in de gezondheidszorg wilde doen. Het zelfstandig werken en het feit dat je met individuele mensen te maken hebt, zijn voor mij de pijlers voor het vak van mondhygiënist. Mijn interesse en specialisatie liggen in de preventie en behandeling van tandvleesaandoeningen. Mijn kracht ligt in rust, openheid en tijd nemen voor de mensen. Een andere reden waarom ik hier voor koos was dat ik iets creatiefs wilde doen. Je behandelt iets wat niet gezond is weer naar gezond, dat maakt dit vak zo leuk. Als mondhygiënist mag ik ook gaatjes vullen. Ik mag verdoven, röntgenfoto’s maken, boren, vullen, restaureren en prepareren. Dat doe ik nu nog in opdracht van de tandarts. In de toekomst gaat dat hopelijk veranderen. Ik spring waar nodig ook nog in als tandartsassistent. Je werkt als een team, dus als ik zelf geen patiënten heb en zie dat ik als assistent kan helpen, dan doe ik dat. Ik beheers dat vak nog steeds. Ik weet welk instrument de tandarts nodig heeft. Bovendien vind ik het superinteressant om te doen, want ik leer er ook nog steeds van.”

De werkdag
“Ik begin elke dag met het kijken hoe mijn agenda eruitziet. Vervolgens haal ik mijn schone instrumenten uit de sterilisator, zet de stoel aan, spoel alle leidingen door en maak alles met alcohol schoon. Daarna leg ik de behandeltray klaar voor mijn behandeling. Als ik bijvoorbeeld kinderen moet sealen, leg ik andere instrumenten neer dan bij een gebitsreiniging of gaatjes vullen. Dan is het tijd om de eerste patiënt uit de wachtkamer te halen. Elke patiënt behandel ik 45 minuten. Ik begin altijd met een medische anamnese om te kijken of er iets veranderd is qua gezondheid en medicatie. Als dat is afgerond leg ik de patiënt stapsgewijs uit wat ik ga doen. Dat is heel belangrijk. Je moet daarin altijd eerlijk zijn, want dat geeft de patiënt een vertrouwd gevoel. Ook luisteren is belangrijk. Mensen vinden het fijn als ze hun verhaal kwijt kunnen en iemand echt naar ze luistert. Ik ben dus niet alleen in de mond bezig, maar soms ook psycholoog. Bij kinderen leg ik op hun niveau uit wat ik ga doen. Als ze geen kennis hebben van de behandelstoel, laat ik ze daar eerst mee kennismaken. Dan vertel ik bijvoorbeeld dat de waterspuit een waterpistool is. Als mondhygiënist krijg ik de kinderen meestal via de tandarts. Daar hebben ze die gewenning dus al gehad, maar ik merk dat zowel zij als hun ouders het fijn vinden als ik dat ook nog eens doe.”

Onder de 18 gratis
Onlangs kwam er in het nieuws dat veel mensen niet weten dat tandheelkundige behandelingen voor kinderen onder de 18 jaar gratis zijn. Hassan kan hierover meepraten. “Ik merk dat mensen met een niet-Nederlandse achtergrond dat vaak niet weten. Ze komen pas met hun kinderen als er iets aan de hand is en er sprake is van pijnklachten. Als ik dan een vervolgafspraak wil maken, moet ik echt eerst uitleggen dat het onder de 18 jaar gratis is. Ik merk vooral in de praktijk in Amsterdam dat er dan voor veel mensen een wereld open gaat. Er zou, bijvoorbeeld op televisie, veel meer reclame voor moeten worden gemaakt. Ook ben ik er voorstander van om hierover voorlichting op basisscholen te geven.”

Veranderingen
“In de loop van de bijna 15 jaar dat ik nu in de tandheelkundige zorg werk, heb ik veel zien veranderen. Toen ik begon moest ik alles nog op een behandelkaart schrijven. Ik vond het verschrikkelijk om elke ochtend al die kaarten op te moeten zoeken. Nu is alles gedigitaliseerd en heb je met een paar klikken alle gegevens. Een andere verandering is dat de hygiënerichtlijnen strenger zijn geworden. In de sterilisatie is het nu duidelijk zichtbaar wat schoon is en niet schoon is.

Communiceren gaat ook beter. Informatie van een medisch zorgverlener krijg ik via digitalisering veel sneller dan vroeger met de post. Ook patiënten kan ik veel makkelijker bereiken nu vrijwel iedereen een mobiele telefoon heeft. Verder merk ik dat patiënten, mede door internet, mondiger zijn geworden. Ze willen alles tot in detail weten.

Ook binnen het vakgebied zelf verandert er veel. Iedere keer weer komen er nieuwe wetenschappelijke onderzoeken. Het vak blijft nooit hetzelfde maar groeit alleen maar. Je stop dus nooit met leren. Ik vind het een uitdaging om kwalitatief goed werk te leveren. Daarom volg ik ook regelmatig bij/ nascholingscursussen. Dat is ook de reden dat ik naar de StandbyDag ga. De onderwerpen die ze behandelen vind ik interessant. En ook de tips en tricks die je meekrijgt, vind ik belangrijk. De laatste jaren betaalt de praktijk waar ik werk mijn kaart voor de StandbyDag en ik vind het harstikke leuk om erheen te gaan. Op mijn beurt vind ik het weer fijn om mijn kennis door te geven. Onlangs heb ik twee dagen les gegeven aan de opleiding Tandartsassistent aan het Regiocollege Zaandam. Ik wil dat heel graag in de toekomst vaker gaan doen.”

Zwaar beroep
“Mijn afstudeerthesis ging over de vraag: ‘Welke factoren hebben invloed op stresscondities en het bewegingsapparaat bij tandheelkundig personeel?’. Binnen de gezondheidszorg scoren tandartsen, tandartsassistenten en mondhygiënisten hoog qua burn-out. Ons beroep is niet alleen geestelijk zwaar, maar ook lichamelijk. Ik ga elke week naar de fysio, anders red ik het niet. Je conditie moet goed zijn, want je gebruikt de hele dag je nek- en rugspieren, omdat je voortdurend intensief in de mond bezig bent. Dit wordt vooral door jonge mensen vaak onderschat. Vandaar dat veel mensen binnen deze groep een burn-out hebben. Ze gaan achter elkaar door. Dan denkt hun lichaam op een gegeven moment: ik kan niet meer en trek de stekker eruit. Mensen ontwijken vaak dat ze moe zijn. Dat is echt killing. Ik houd van zwemmen, maar ik ga echt niet elke week naar het zwembad. Ook zie je me niet wekelijks in de sportschool. Maar ik wandel wel veel. En ik doe thuis elke avond ontspanningsoefeningen. En dat is nodig. Zeker in ons beroep. Je moet er echt rekening mee houden dat het vak zowel lichamelijk best zwaar is.”